Διάβαση

Στις αράδες ποιητές, στις διαβάσεις πεζοί.

                                                                    Σ.Κ.

Ονειροπόλοι

 Τα όνειρα είναι η λαλιά των ανείπωτων. Κουρνιάζουν στα 
άδεια κοχύλια και αντιλαλούν μες στ’ αυτιά μας του Λεβιάθαν τις ιαχές. Οι ακατάληπτες γλώσσες τους παλινδρομούν στις οπές των κορμιών μας και ξεκλειδώνουν τα σπλάχνα μας. Ο βόμβος τους ξηλώνει τις ράχες μας και λικνιζόμαστε μετέωροι στης οπτασίας τ’ ακροδάχτυλα απ’ τους κόκκυγες. Σε κάθε σύγκρουση των ασπόνδυλων σωμάτων μας στον αέρα, μεταμοσχεύουμε τα παλλόμενα σωθικά μας αμφίδρομα. Διασχίζουμε και διασχιζόμαστε στην αδράνεια της ενδόμυχης καύλας που πραγματώνει η ψευδαίσθηση. Εμπρός ονειροπόλοι μου, να κατακτήσουμε τις κορφές των οργασμών μας στα έγκατα της ονείρωξης, εκεί που το έρεβος ζέχνει γαμήσι, να γαντζωθούμε τυφλοί στης πουτάνας το κάγκελο, μέχρι να πάψουν τα καυλιά μας να καμώνονται τα μαχαίρια, μέχρι να πάψουν τα μουνιά, οι κώλοι και οι φάρυγγες, να υποκρίνονται τις πληγές.

                                                                                             

                                                                                   Στέλιος Καραθεοδώρου

Χειμώνας

Στις πλαγιές αντηχεί το τελευταίο θρόισμα.

Στις καμινάδες καπνίζουν κατάγματα.

                                                     
                                                     Σ.Κ.