Μάλμπορο Μαν

 Μια σκουριασμένη ουλή απ' το στέρνο ως τα χείλη στο πορτραίτο του, του θύμισε πως δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια πολυκαιρισμένη διαφημιστική αφίσα σε αυθαίρετο αγροτεμάχιο δίπλα στην εθνική. "Η Αμερική σκοτώνει τους καουμπόυ της με τσιγάρα μάλμπορο", σκέφτηκε και αναφώνησε αγανακτισμένος:
"ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΚΑΥΤΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, Ο ΜΑΛΜΠΟΡΟ ΜΑΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ".
 Την ίδια στιγμή, ένας περαστικός οδηγός κατέβασε το παράθυρο αδειάζοντας ένα τασάκι γόπες πάνω στις στιλπνές ψηλές μπότες του με τα αστραφτερά σπιρούνια και γκάζωσε για να το σκάσει. Ο Μάλμπορο Μαν καβάλησε ευθύς το άλογο και κυνηγώντας το αυτοκίνητο, με μια αιθέρια κίνηση στροβίλισε το λάσο πάνω απ' το κεφάλι του και πετώντας το περίτεχνα μέσα από το ανοιχτό παράθυρο κατάφερε να ακινητοποιήσει τον οδηγό τραβώντας τον έξω.
 Ο γκρίνγκο με την λευκή φουστανέλα και τις πιέτες παρακάλεσε γονατιστός για την ζωή του και ο Μάλμπορο Μαν τον λυπήθηκε και άπλωσε το χέρι για να τον βοηθήσει να ανεβεί στο άλογο του.
 Όσο η διπλοκάβαλη φιγούρα τους έσβηνε στο ηλιοβασίλεμα, δίπλα στο τουμπαρισμένο αυτοκίνητο που είχε αρπάξει φωτιά, ο γκρίνγκο με την φουστανέλα και τις πιέτες ψιθύρισε τρυφερά στο αυτί του Μάλμπορο Μαν:
"Αν αυτό σε παρηγορεί, η Ελλάδα σκοτώνει τους τσολιάδες της με τυρί φέτα".

                                                                                       Στέλιος Καραθεοδώρου

 

Ασφυξία

Τα ασφυκτικά ποιήματα γράφονται με μία εισπνοή,

απαγγέλλονται με μία εκπνοή

και εκδίδονται στα μονόστηλα της Δ.Ε.Η.

                                                     Σ.Κ.

Γδούπος

Αύριο δεν πάω δουλειά.

Θα μαζέψω απ' τα σιφόνια  τα ροκανίδια μου 
και απ' τους καθρέφτες της πνοής μου την πάχνη.

Στο κομοδίνο θ' αφήσω το τελευταίο μου θρόισμα 
και στη κούπα ρετσίνι απ' τα σκισμένα μου χείλη.

Μην ξεχάσω απ' τις πρίζες να ξεριζώσω τις απολήξεις μου 
και λίγα ψίχουλα στο περβάζι 
για τα τρομαγμένα πουλιά απ' τον γδούπο.

                                                                              Σ.Κ.

Χνάρια

Κυλάει σκουριά στης μοίρας τα χαρακώματα,

ξεθωριάζουν του φευγιού μου τα χνάρια.

                                            Σ.Κ.

Ξένοι

Ξένοι είναι τα χελιδόνια στα σύρματα,

οι φυσαλίδες απ' της φάλαινας τον λυγμό,

των απάτριδων οι ξέπνοοι φθόγγοι στους φράχτες,

οι μελωδίες που λιώνουν σε παρτιτούρες ηλεκτρικές,

οι λέξεις που καίνε ακόμα στις στάχτες των στίχων.

                                                              Σ.Κ.

Κλαίουσα

Στις κλαίουσας τις αιωρούμενες ταξιανθίες,

στου θρήνου τα εκκρεμή παραγάδια,

μοιρολόγια δεν στάζουν στο χώμα ποτέ,

των δακρύων μονάχα θροίζει το σπάραγμα.

                                       Σ.Κ.

Της φυλακής τα σύννεφα είναι για τους δραπέτες

                                                       Σ.Κ.