Πράσινα άλογα

 Από τις δέκα εντολές του Μωυσή στο Index Librorum Prohibitorum και από τις πολυνουκλεοτιδικές αλληλουχίες του dna ως το track listing, η ύπαρξη στοιχειοθετείται και αποκτά υπόσταση σε μορφή λίστας. Ο λόγος της ύπαρξης είναι η αυθαίρετη απαρίθμηση του χάους, ένας χάρακας που μετράει κομμάτια σύμπαντος με το στανιό, ο μετρονόμος της αταξίας, το χαλινάρι στο άλογο της ανυπαρξίας. Τα πάντα ρεί σε έναν απέραντο καταρράκτη χωροχρονικού συνεχούς από παράλληλα μονόστηλα αυθαίρετων δεδομένων, ένας πίνακας ευμετάβλητων εικονοστοιχείων σε μια αέναη ροή κατακόρυφης και πλαγιο-ολισθαίνουσας συνδιαμόρφωσης.  

                                        -------------------------------------

 Τσεκ ιν στην μυστικιστική τοποθεσία #Μαντείο. Η υπερυψωμένη ψηφιακή Πυθία μπούκωσε βιαστικά το στόμα της με μια χούφτα εμποτισμένα pixel σε λυσεργικό οξύ και αφού πλατάγισε τα χείλη της αρκετές φορές, έφτυσε στο μεταλλικό πτυελοδοχείο που βρισκόταν στην βάση του βωμού την χημική της μπουκιά, προκαλώντας τον χαρακτηριστικό ήχο του γκονγκ. Όσο χρησμοδοτούσε με την φωνή του Στήβεν Χώκινγκ, ο e-βραστήρας στην βάση του τρίποδα απελευθέρωνε κατά διαστήματα ένα ηλεκτρικό νέφος πικροδάφνης…. 

- «Ίπποι χλωροί φαλλοί γλαυκοί, Πανδώρα δεν άνοιξες κανένα κουτί, μα το πιθάρι με την ντατούρα απ’ την Αντίπαρο», είπε διώχνοντας ράθυμα τον ατμό με το χέρι της από το οπτικό της πεδίο με αέρινες κινήσεις βεντάλιας.
- «Αίμα και ιδρώτα Χριστού, μαζί με δάκρυα του Ιωσήφ, το Γκράαλ ξεχείλισε Σάκη Ρουβά», συνέχισε όσο το σάλιο της έσταζε από την άκρη των χειλιών της στο ψηφιδωτό πάτωμα του μαντείου σαν αντίστροφη μέτρηση.
- «Όσο το λείριον το πάλλευκον γκαστρώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι», κατέληξε και κατακρημνίστηκε άδοξα μπρος μου σε κωματώδη κατάσταση. 

                                        --------------------------------------

 Στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ έμεινα αποσβολωμένος μπροστά σε μια βιτρίνα με κρέατα που αντανακλούσε την φιγούρα μου. Έσφιγγα τις γροθιές μου τσαλακώνοντας ασυναίσθητα την λίστα με τα ψώνια και την λίστα με τα must do απ’ το γραφείο αντίστοιχα στις ιδρωμένες παλάμες μου. Η πρώτη ήταν γραμμένη με κόκκινο μπικ και η δεύτερη με μπλε. Όταν άνοιξα τις χούφτες μου βρέθηκα μπροστά στο δίλλημα του Νίο απ’ το Μάτριξ, να επιλέξω ανάμεσα στον κόκκινο και στον μπλε σβώλο χαρτιού που ζύμωσα στις παλάμες μου. Κατάπια τον κόκκινο σβώλο και λίγα δευτερόλεπτα μετά μου είχαν πετσικάρει τα σαγόνια. Σε μια συσκευασία στην βιτρίνα έγραφε:
«ΤΡΥΦΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΑΛΟΓΟΥ».

                                                                                  Στέλιος Καραθεοδώρου

Στάγδην

Σκιαγραφικό της ψυχής

είναι τα δάκρυα που αντί για το μάγουλο 

κυλούν προς τα μέσα.

Στα μεσοδιαστήματα των υπερχειλίσεων

ο καπνός του τσιγάρου 

καταγράφει τις εκπνοές μας.

                                             Σ.Κ.

                                              

Καταφύγιο θροϊσμάτων

Κάτω απ' το δέντρο 

που δεν είχε σκιά,

ζούσε ο άνθρωπος με το βιβλίο 

που για λέξεις είχε πουλιά.

Κάθε που τ' άνοιγε 

πετούσαν στα γυμνά κλαδιά,

μα δεν φεύγαν μακριά,

των φτερών τους τ' ανήλιαγο χάδι,

παλλόμενο άσυλο για της γης την δροσιά.

Το σούρουπο ένα ξεφύλλισμα αρκούσε,

σαν μακρόσυρτο θρόισμα ένα σύνθημα μαγικό,

στην θαλπωρή των λευκών του σελίδων να κλειδώσει,

τον πρότερο άκαρπο πτερυγισμό.

Και κάπως έτσι ο άνθρωπος με το βιβλίο

που αντί για λέξεις είχε πουλιά,

έγινε ο στίχος που όταν διαβάσεις,

δραπετεύεις μαζί του, απ' τα λευκά κελιά.

                                                          Σ.Κ.

Στρατόπεδα

Βροχή

Η απελευθέρωση του Βαραββά ήταν προλεταριακός θρίαμβος.

Η καταδίκη του Ιησού ένα αφήγημα συλλογικής ενοχής.

                                                                                                                                                                                               Σ.Κ.