με των νεκρών την μυδρίαση

δυο γεμάτα φεγγάρια στα μάτια

αναδευτήρες των άστρων

τα αιωρούμενα χέρια ψηλά

κεραίες της γης πέλματα γυμνά

αντηχούν τις δονήσεις

   απ’ τα αρχαία νταούλια στα σωθικά 

                                               

                                                    Σ.Κ.

Στιγμές

Είναι στιγμές,

που μέσα τους περισσεύεις,

σαν ψίθυρος ξεμακραίνεις

και απ’ τις μνήμες ξεφεύγεις,

γίνεσαι άνεμος,

ένα άγγιγμα σε διαπερνά,

σαν την άμμο που απ’ τα δάχτυλα ξεγλιστρά,

όταν έξω απ’ το σώμα η καρδιά σου χτυπά,

είσαι για λίγο διάφανος.

                                         Σ.Κ.