Μια παράλληλη διάταξη από κατοπτρικές λωρίδες αντεστραμμένων κορυφογραμμών, κατακερμάτιζε τον ορεινό όγκο και αναδείκνυε την αντίφαση της επιβλητικής του εσωστρέφειας.
Οι αιχμές των αόρατων βαρυτικών διανυσμάτων συμπίεζαν την ζέση των χρωμάτων σε έναν ωοειδή πυρήνα, που θύμιζε μεγεθυμένο ερυθροκύτταρο στο κέντρο μιας αναιμικής δυστοπίας, σαν βουλωμένο σιφόνι που συγκέντρωσε τα ροζ απόνερα ενός προηγηθέντος αιμοσταγούς συμβάντος, στον πάτο του στίλβοντος νιπτήρα.
Η επιτηδευμένη νομισματοειδής λευκότητα του κενού καμβά, συνέβαλλε καθοριστικά στην πληρότητα της τοπιογραφίας. Η υπερεκτεθειμένη εμουλσιόν του κυκλικού αποτυπώματος της πανσελήνου, απομυζεί λαίμαργα την μετριότητα μιας νυχτερινής λήψης, αφήνοντας την λεπτεπίλεπτη επίγευση του ρομαντισμού στους οφθαλμικούς ουρανίσκους.
Ο ψίθυρος της σιωπής είναι ο εκκωφαντικός αντίλαλος μιας πλημμυρισμένης κατακόμβης, όπου καταλήγουν τα ορμητικά νερά ενός αδηφάγου χείμαρρου που συμπαρασύρει τα τρομαγμένα τιτιβίσματα των πουλιών, καθώς διασχίζει ένα ηφαιστειογενές δάσος που αχνίζει ακατάπαυστα θειάφι.
Αν διακτινιστείς στην μεσότητα του άγνωστου άδυτου, θα είσαι τουλάχιστον απαλλαγμένος από το κατευθυντήριο δίλημμα, από την αβάσταχτη ασάφεια της πορείας προς το τέλος ή την αρχή του και η εκστατική αδημονία μιας εναρκτήριας κατάληξης ή μιας καταληκτικής έναρξης, θα έμοιαζε με γάργαρο μονόλογο που προκαλεί στον διάβα του τις παρόχθιες συστάδες των αγριολούλουδων να ανθίσουν, μετατρέποντας έτσι σε μονοπάτια τα άγονα χνάρια σου.
