Πίστευε πως το νευρικό της σύστημα είχε απολέσει σταδιακά το αυτόνομο σκέλος του, εξαιτίας ενός εξωγήινου ιού που εισήλθε στην ατμόσφαιρα πριν 6 χρόνια, στις 15 Φεβρουαρίου του 2013 και κατά τις 9:15 ώρα Γιεκατερίνμπουργκ , όταν ένα μετεωροειδές εξερράγη 30 χλμ πάνω από την πόλη Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας. Ήταν ένα συνωμοσιολογικό σενάριο παρηγορικής φύσεως, απ’ αυτά που σκαρώνει το μυαλό για να μας φιλιώνει με τις τραυματικές εμπειρίες μας, εν προκειμένω για να καταλαγιάσει μέσα της το αίσθημα αδικίας που της προκαλούσε η ατυχία της να είναι θύμα ενός πολύ σπάνιου νευρολογικού συνδρόμου, που αποδομούσε επιλεκτικά βασικές βιολογικές λειτουργίες της.
Πλέον ο κάθε παλμός της, η κάθε ανάσα της, η αρτηριακή πίεση, η θερμοκρασία, η πέψη, ο μεταβολισμός, όλες οι αυτόματες ζωτικές παράμετροι του σώματος της, ρυθμίζονταν αποκλειστικά μηχανικά από μια ρομποτική κατασκευή εν είδει σκάφανδρου, που είχε καταλήξει να περικλείει αναπόδραστα την ύπαρξη της όσο η συμπτωματολογία της επιδεινωνόταν προοδευτικά.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά σε τηλεοπτική της συνέντευξη δήλωσε:
-«моя тюрьма моя жизнь»(η φυλακή μου είναι η ζωή μου). Συνήθιζε να παρομοιάζει τον εαυτό της με τις χελώνες, «μοιάζουμε τόσο πολύ», έλεγε, «φυλακισμένες μέσα στο αναπόσπαστο προστατευτικό μας καβούκι, εκτεθειμένες το ίδιο στον θάνατο σε περίπτωση που βρεθούμε εκτός του» και συμπλήρωσε με νόημα, «κάθε αδυναμία που θωρακίζουμε προστίθεται ως ακόμα ένα κάγκελο στο υπαρξιακό κλουβί μας, μας σχηματοποιεί και μας δίνει υπόσταση μέσα στον πολτό του χάους, την πρώτη ύλη της φύσης μας».
Η Ιβάνκα Μπορίσοβνα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρόγραμμα ‘Ευζωίας&Αθανασίας’ του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου Πληροφοριακών Τεχνολογιών, Μηχανικής και Οπτικής στην Αγία Πετρούπολη. Το επόμενο στάδιο της έρευνας περιλάμβανε την βελτίωση των λειτουργιών του σκάφανδρου και την ελαχιστοποίηση του όγκου του, ενώ παράλληλα θα έτρεχε ένα μετεξελικτικό πρόγραμμα υπέρβασης της μηχανικής υποστήριξης και διατήρησης της ζωής μέσω της ψηφιοποίησης της συνείδησης, με απώτερο σκοπό την επίτευξη της αθανασίας στο υπάρχον διαδικτυακό περιβάλλον, όπου οι πάσης φύσεως υποψήφιοι θα έχουν την δυνατότητα της επιλογής να συνεχίζουν την βιωματική εμπειρία με όλες τις εκφάνσεις της προσωπικότητας και των ικανοτήτων τους, διατηρώντας την εξελικτική τους ιδιότητα εσαεί, ικανοί να συμμετέχουν και να έχουν λόγο στην ρουτίνα της υλικής καθημερινότητας ως ισότιμα μέλη της, χωρίς τον βραχνά της φθοράς που η βαρύτητα και ο χρόνος της επιβάλλουν.
-«Είμαστε ένα βήμα πριν την κατάκτηση της αθανασίας, την ολοκληρωτική επικράτηση μας στο φάσμα της ύπαρξης, θα γίνουμε οι θεοί που πάντα οραματιζόμασταν πραγματώνοντας την μεταθανάτια ζωή, υλοποιώντας το μεταφυσικό γίγνεσθαι και η Ιβάνκα θα είναι η πρωτόπλαστη αυτού του νέου κόσμου μας, που θα υφίσταται για όσο θα υπάρχουν πρίζες βέβαια», τόνισε μειδιάζοντας ο δόκτωρ Αλεξέι Κουζνέτσοφ, ιδρυτής του προγράμματος ‘Ευζωία&Αθανασία’, υπονοώντας πως μια αστείρευτη πηγή ενέργειας είναι το επόμενο ζητούμενο για την απόλυτη επίτευξη του στόχου. «Είμαστε γαλαξιακές μπάμπουσκες», συνέχισε, «περικλείουμε μέσα μας ως σάρκινα μηδενικά το άπειρο τίποτα, μετουσιώνοντας το στο σημαίνον και σημαινόμενο κάτι, κυοφορούμε την επόμενη σημειολογική μας αναθεώρηση, την φιλόξενη διάσταση που θα δώσει μορφή στην νέα μας όψη».
Το νεαρό κορίτσι με το σκάφανδρο έφυγε καταχειροκροτούμενο από το τηλεοπτικό πάνελ. Την στιγμή της αποχώρησης σε ένα κοντινό πλάνο, πίσω από το κοίλο τζάμι του προστατευτικού της κράνους, φάνηκαν τα δάκρυα που έτρεχαν σαν καταρράκτες από τα πελώρια μάτια της. Ρίγη συγκίνησης ξεσήκωσαν εκατομμύρια κόσμου που στάθηκαν όρθιοι μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες ως φόρο τιμής για την θυσία της στον βωμό του καλού της ανθρωπότητας. Κανείς δεν σκέφτηκε πως τα υπερβολικά της δάκρυα, πιθανόν ήταν απόρροια της υπέρμετρης αντίδρασης του λογισμικού του σκάφανδρου, που υπό την απειλή μιας επικείμενης οφθαλμικής αφυδάτωσης από τους δυνατούς προβολείς του στούντιο, έδωσε εντολή για άμεση και καθολική ενυδάτωση. Ίσως οι επιστήμονες να το αντιλήφθηκαν, μα για ευνόητους λόγους αποφάσισαν εκείνη την στιγμή να αποσιωπήσουν αυτήν την λεπτομέρεια.
Η Ιβάνκα Μπορίσοβνα, το κορίτσι με το σκάφανδρο, δεν έχει να χάσει τίποτα και έχει την χειροπιαστή προοπτική, να κερδίσει πρώτη τα πάντα.
Πλέον ο κάθε παλμός της, η κάθε ανάσα της, η αρτηριακή πίεση, η θερμοκρασία, η πέψη, ο μεταβολισμός, όλες οι αυτόματες ζωτικές παράμετροι του σώματος της, ρυθμίζονταν αποκλειστικά μηχανικά από μια ρομποτική κατασκευή εν είδει σκάφανδρου, που είχε καταλήξει να περικλείει αναπόδραστα την ύπαρξη της όσο η συμπτωματολογία της επιδεινωνόταν προοδευτικά.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά σε τηλεοπτική της συνέντευξη δήλωσε:
-«моя тюрьма моя жизнь»(η φυλακή μου είναι η ζωή μου). Συνήθιζε να παρομοιάζει τον εαυτό της με τις χελώνες, «μοιάζουμε τόσο πολύ», έλεγε, «φυλακισμένες μέσα στο αναπόσπαστο προστατευτικό μας καβούκι, εκτεθειμένες το ίδιο στον θάνατο σε περίπτωση που βρεθούμε εκτός του» και συμπλήρωσε με νόημα, «κάθε αδυναμία που θωρακίζουμε προστίθεται ως ακόμα ένα κάγκελο στο υπαρξιακό κλουβί μας, μας σχηματοποιεί και μας δίνει υπόσταση μέσα στον πολτό του χάους, την πρώτη ύλη της φύσης μας».
Η Ιβάνκα Μπορίσοβνα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρόγραμμα ‘Ευζωίας&Αθανασίας’ του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου Πληροφοριακών Τεχνολογιών, Μηχανικής και Οπτικής στην Αγία Πετρούπολη. Το επόμενο στάδιο της έρευνας περιλάμβανε την βελτίωση των λειτουργιών του σκάφανδρου και την ελαχιστοποίηση του όγκου του, ενώ παράλληλα θα έτρεχε ένα μετεξελικτικό πρόγραμμα υπέρβασης της μηχανικής υποστήριξης και διατήρησης της ζωής μέσω της ψηφιοποίησης της συνείδησης, με απώτερο σκοπό την επίτευξη της αθανασίας στο υπάρχον διαδικτυακό περιβάλλον, όπου οι πάσης φύσεως υποψήφιοι θα έχουν την δυνατότητα της επιλογής να συνεχίζουν την βιωματική εμπειρία με όλες τις εκφάνσεις της προσωπικότητας και των ικανοτήτων τους, διατηρώντας την εξελικτική τους ιδιότητα εσαεί, ικανοί να συμμετέχουν και να έχουν λόγο στην ρουτίνα της υλικής καθημερινότητας ως ισότιμα μέλη της, χωρίς τον βραχνά της φθοράς που η βαρύτητα και ο χρόνος της επιβάλλουν.
-«Είμαστε ένα βήμα πριν την κατάκτηση της αθανασίας, την ολοκληρωτική επικράτηση μας στο φάσμα της ύπαρξης, θα γίνουμε οι θεοί που πάντα οραματιζόμασταν πραγματώνοντας την μεταθανάτια ζωή, υλοποιώντας το μεταφυσικό γίγνεσθαι και η Ιβάνκα θα είναι η πρωτόπλαστη αυτού του νέου κόσμου μας, που θα υφίσταται για όσο θα υπάρχουν πρίζες βέβαια», τόνισε μειδιάζοντας ο δόκτωρ Αλεξέι Κουζνέτσοφ, ιδρυτής του προγράμματος ‘Ευζωία&Αθανασία’, υπονοώντας πως μια αστείρευτη πηγή ενέργειας είναι το επόμενο ζητούμενο για την απόλυτη επίτευξη του στόχου. «Είμαστε γαλαξιακές μπάμπουσκες», συνέχισε, «περικλείουμε μέσα μας ως σάρκινα μηδενικά το άπειρο τίποτα, μετουσιώνοντας το στο σημαίνον και σημαινόμενο κάτι, κυοφορούμε την επόμενη σημειολογική μας αναθεώρηση, την φιλόξενη διάσταση που θα δώσει μορφή στην νέα μας όψη».
Το νεαρό κορίτσι με το σκάφανδρο έφυγε καταχειροκροτούμενο από το τηλεοπτικό πάνελ. Την στιγμή της αποχώρησης σε ένα κοντινό πλάνο, πίσω από το κοίλο τζάμι του προστατευτικού της κράνους, φάνηκαν τα δάκρυα που έτρεχαν σαν καταρράκτες από τα πελώρια μάτια της. Ρίγη συγκίνησης ξεσήκωσαν εκατομμύρια κόσμου που στάθηκαν όρθιοι μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες ως φόρο τιμής για την θυσία της στον βωμό του καλού της ανθρωπότητας. Κανείς δεν σκέφτηκε πως τα υπερβολικά της δάκρυα, πιθανόν ήταν απόρροια της υπέρμετρης αντίδρασης του λογισμικού του σκάφανδρου, που υπό την απειλή μιας επικείμενης οφθαλμικής αφυδάτωσης από τους δυνατούς προβολείς του στούντιο, έδωσε εντολή για άμεση και καθολική ενυδάτωση. Ίσως οι επιστήμονες να το αντιλήφθηκαν, μα για ευνόητους λόγους αποφάσισαν εκείνη την στιγμή να αποσιωπήσουν αυτήν την λεπτομέρεια.
Η Ιβάνκα Μπορίσοβνα, το κορίτσι με το σκάφανδρο, δεν έχει να χάσει τίποτα και έχει την χειροπιαστή προοπτική, να κερδίσει πρώτη τα πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου