Τα πουλιά φαντάσματα είναι οι αποκαμωμένες προσδοκίες που στο τέλος της μέρας ταλαντεύονται απείθαρχα πάνω στις νευρόσπαστες ακροστιχίδες των δέντρων, τα πουλιά φαντάσματα είναι των ονειροπόλων τα χέρια ψηλά που πασχίζουν τα δειλινά λίγο ακόμα να κρατήσουν τον ήλιο στον ουρανό, μα αυτός απ’ τις πυρακτωμένες παλάμες τους ξεγλιστρά μέχρι που ολότελα βυθίζεται στου ορίζοντα το τέλμα.
Θα βρεθούμε ξανά,
στους μελλοντικούς ανδριάντες των πατέρων του έθνους,
στα κιγκλιδώματα στις εξέδρες των επισήμων,
στων άγνωστων πεσόντων τους τάφους,
θα βρεθούμε ξανά,
σαν έτοιμοι χειροκροτητές από πάντα,
στις κατοπινές ανέξοδες φιέστες των ηθικών αυτουργών,
με καταθέσεις στεφάνων, αγήματα στρατιωτικά
και δοξολογίες ρασοφόρων εμπόρων,
θα βρεθούμε ξανά,
στις παρελάσεις να κλίνουμε την κεφαλή επί δεξιά,
κάτω απ’ τους άμβωνες να ψάλλουμε «ωσαννά»,
να βαφτίζουμε ήρωες με το στανιό τους νεκρούς,
να δίνουμε άλλοθι στους επίδοξους αρχηγούς,
θα βρεθούμε ξανά
και θα είναι γιορτή
και θα είμαστε μια αγέλη με ανοσία στην ζωή,
που σκεπάζει την γύμνια της με σημαίες
και των κολασμένων τις κραυγές
με εμβατήρια και προσευχή,
θα βρεθούμε ξανά.
