Τα χειμωνιάτικα δειλινά, μόλις σκόρπιζαν τα πουλιά στους ορίζοντες, μας βρίσκαν οι ακτίνες του ήλιου κατάστηθα και όπως μαρμαροφέγγιζαν οι παλλόμενοι θώρακες στης εκπνοής μας το χνώτο, θυμίζαμε για λίγο την θάλασσα, της φωταψίας την μαρμαρυγή στων κυμάτων το αναπόδραστο τραμπάλισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου