Οι κορφές των δέντρων θα δείχνουν πάντα εκεί που μάταια πασχίζουν να φτάσουν, σαν τις μύτες των μολυβιών που κοντοστέκουν πάνω απ’ το χαρτί μα ποτέ δεν καταφέρνουν να γράψουν. Στους νερόλακκους το ρυτιδιασμένο φεγγάρι θυμίζει αναβράζον ντεπόν για τις ημικρανίες των αδέσποτων σκύλων. Ο υδάτινος κύκλος είναι μια επαναλαμβανόμενη αυτοκτονία από ταράτσα. Πόσοι γδούποι χρειάζονται για να καταλήξει ολόκληρο το σύννεφο στον ακάλυπτο, πόσα τρυπήματα για να εμπεδώσει το παραμύθι η φλέβα.

                                                                                                        Σ.Κ.