Αληθινά αγκαλιάζει όποιος έχει στο σώμα
αγκάθια που τρυπάνε προς τα μέσα.
Αληθινά φιλάει όποιος αφήνει μέσα απ' τα
χείλη
να ξεφύγει η τελευταία του ανάσα.
Σκληρό και άγευστο το ανήθικο όφελος
της αναπόφευκτης υπογλυκαιμίας,
η προσδοκία πάντα καταλήγει σφηνωμένη
στα δόντια σαν μια ωμή πατάτα.
Ένα συνεχές σπρώξε πίσω αυτό που φοβάσαι μη
γίνεις,
στις τσέπες των νεκρών καίνε ξερά φύλλα
λεβάντα.
Αναστροφή της Παρασκευής με Δευτέρα,
αφουγκράζομαι τις φωνές του πλήθους στην
αρένα,
σε αγγίζω μα δεν βρίσκω εσένα,
έχεις την καρδιά στα δεξιά
και το στόμα πίσω στον αυχένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου