Είναι πολλές φορές
που ακούγοντας ένα τραγούδι, παρεμβαίνουν άσχετοι περιβαλλοντικοί ήχοι που σε
εκνευρίζουν, μα είναι και κάποιες άλλες,
λίγες φορές, που μαγευτικά συμπληρώνουν την αρχική μελωδία όπως το σκάει από
τον πομπό και μέχρι να συγκρουστεί στον τυμπανικό μας υμένα, την ολοκληρώνουν
κατά κάποιο τρόπο, την σχηματίζουν, σαν ένα κομμάτι παζλ που ταιριάζει
αποκλειστικά στις αύλακες του δικού μας εγκεφάλου και μόνο εκεί αποκτά νόημα.
Έτσι, μεγάλος πια,
μια Κυριακή απόγευμα, απ’ αυτές που δεν κατάφερα την ανάμνηση της σχολικής
Δευτέρας να ξορκίσω, γνώρισα την Φλέρυ Νταντωνάκη. Ούτε που θυμάμαι το τραγούδι
της είναι η αλήθεια, περισσότερο την ακουστική παραίσθηση κράτησα, όταν μαζί με
το play πάτησα μηχανικά και το start από
το πλυντήριο πιάτων και ο συνδυασμός των ήχων γέμισε τα αυτιά μου. Στην κουζίνα
οι ήχοι πάντα με αγχώνουν. Θυμίζουν προετοιμασία για μάχη. Αντίθετα στο μπάνιο,
έχω την αίσθηση πως οι ήχοι αποκτούν μια πιο underground χροιά, σωληνο-φέρουσα, ένα
βρώμικο αποχετευτικό echo που με κάνει να νιώθω πιο άνετα, πιο φιλικά, ίσως γιατί εκεί
παλιά κλείδωνα την εφηβεία μου με τις ώρες. Στην κουζίνα λοιπόν του σπιτιού
μου, ακούγοντας την Φλέρυ και μαζί το πλυντήριο πιάτων να την συνοδεύει, αποχαυνωμένος,
είδα σε μουδιασμένο όραμα την μάνα μου
να ξεθερμίζει στην κουζίνα του πατρικού μου, εγώ μικρός στο τραπέζι να λύνω
ασκήσεις που μας είχε βάλει ο δάσκαλος για το σπίτι, πλάι της πάντα, να με
επιβλέπει, να’ ναι σίγουρη πως θα πάω διαβασμένος το πρωί στην τάξη. Αυτοί οι
ήχοι, η γλυκόπικρη φωνή της Φλέρυ από το player μαζί με τις αναδεύσεις του
πλυντηρίου, σχημάτισαν μέσα μου όλη την μιζέρια της γης, όλη την κακομοιριά του
κόσμου που ξέχασε να ζει προσπαθώντας να ζήσει για πάντα και πάνω απ’ όλα. Στις
παύσεις του πλυντηρίου χώθηκε μεμιάς η ξοδεμένη μου παιδικότητα και μύρισε η
μελωδία φρέσκο λεμόνι με πάχνη πρωινή και ξεκαρδισμένες μπουρμπουλήθρες. Τελικά οι αναμνήσεις είναι σαν
αυτές τις γλυκόπικρες σοκολάτες που είτε θα τις λατρέψεις , είτε θα τις
σιχαθείς και θα προτιμήσεις τις μπασταρδεμένες με γάλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου