Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου 

να ξεχειλίζουν οβομαλτίνη από τ’ αυτιά,

οι κόρες στον κόρφο τους μαθαίνουν να θρέφουν φονιάδες 

και απ' τα σκέλια των γιων κρέμεται πτυσσόμενη η λεβεντιά.

"ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΚΛΙΚΑ" φωνάζουν κοιτώντας ψηλά οι παπάδες, 

κρύο πιάτο ένα κουφάρι σε ασπίδα απαιτούν οι μανάδες, 

μα τα συννεφοτρύπανα βρήκαν ταβάνι

και μας καταπλάκωσαν αρχαίοι σοβάδες μαζί με αγίων οστά.

Αγία νοσταλγία, 

την διασπειρόμενη μητρική εκπνοή σου 

στην καυτή τηγανιτή μου πατάτα ποθώ με λαγνεία, 

μάνα σεσουάρ σε ντακ φέις αγιογραφία, 

θυμίζεις θαυματουργή Παναγία.

Με κυνηγά το φάντασμα 

της ξανθιάς Ελληνίδας Αλίκης, 

η αδικημένη γενιά του εξήντα, 

δίχως LSD με κλαρίνα 

και σφηνάκια βενζίνα.

"Κάντε υπομονή 

κι ο ουρανός θα γίνει καγκελωτός, 

κάντε υπομονή 

μια σβάστικα ανθίζει στην γειτονιά".

                                         Σ.Κ.