Σε μια άνυδρη μετέωρη στέπα,
ημιθανείς λιβελούλες ακροβατούσανε στις κορφές των άκαρπων μίσχων,
που είχαν φυτρώσει στην σκουριά των παροπλισμένων αντλιών
και τις μουμιοποίησε η συνεχής υπερέκθεση στο υπόκωφο βουητό του χάους.
Στα ερείπια των θεωρείων,
προεξείχαν οι απογυμνωμένες σιδερόβεργες απ' τα θρυμματισμένα τσιμέντα,
σαν συρμάτινες τρίχες που κρέμονταν απ' το κουφάρι ενός σιδερένιου κρανίου
και σχημάτιζαν έναν αμφιθεατρικό μεταλλικό καταρράκτη,
που στο κέντρο του κόχλαζε το τίποτα.
Οι αναθυμιάσεις απ' τα σπλάχνα του,
σχημάτισαν τα σπάργανα τ' ουρανού,
τα πρώτα σύννεφα.
Σ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου