στρογγυλό παράθυρο

Έχω ένα στρογγυλό παράθυρο,

που βλέπει σ' ένα άγονο χωράφι,

τις νύχτες μεταμορφώνεται σε θάλασσα

και όσους για πάντα στον βυθό της χάθηκαν,

τους αφήνει να αναδύονται το βράδυ.

Στέκονται με τα μάτια ορθάνοιχτα,

σε παγιδεύει το βλέμμα τους στων ωκεανών τα βάθη,

σαν άνευρα κατάρτια χωρίς πανιά,

μέσα απ' το φινιστρίνι με παρασέρνουν σ' ένα ταξίδι στο πουθενά,

αμέτρητοι φάροι.

Έχω ένα στρογγυλό παράθυρο,

που μοιάζει με πύλη για τ' αστέρια,

στου ουρανού την καθοδική τους την τροχιά,

ανεμόσκαλα δίχως σκαλιά,

ενώ εγώ βυθίζομαι,

το πλοίο έχει ήδη σαλπάρει.

Σ.Κ.